Θεωρητικά, τα δέντρα απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το αποθηκεύουν ως ξύλο. Αλλά αυτή η ποσότητα αερίου παραμένει «εγκλωβισμένη» μόνο μέχρι να πεθάνει το δέντρο. Μετά, καθώς το φυτό αποσυντίθεται από μη φωτοσυνθετικούς οργανισμούς, όπως μικροοργανισμούς και μύκητες, το CO2 απελευθερώνεται και πάλι στον αέρα. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε μεγαλύτερη απορρόφηση παρά έκλυση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι να φυτέψουμε τεράστιες περιοχές (που να καταλαμβάνουν περίπου δύο φορές την έκταση της Μ. Βρετανίας).
Ποια δέντρα θα ήταν καλή επιλογή για κάτι τέτοιο;
Σίγουρα όχι μη γηγενή, ταχύτατα αναπτυσσόμενα είδη, τα οποία θα μπορούσαν να διαταράξουν τη βιοποικιλότητα του δάσους και να απελευθερώσουν CO2 από το έδαφος στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Μάλιστα, στις κρύες χώρες του βορρά τα δάση μάλλον θερμαίνουν την ατμόσφαιρα παρά την ψυχραίνουν, δεδομένου ότι οι άγονες χιονισμένες εκτάσεις αντανακλούν περισσότερο ηλιακό φως στο διάστημα από τα χιονισμένα δάση. Επομένως, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να περιορίσουμε την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα μέσω της δεντροφύτευσης είναι να φυτέψουμε γηγενή είδη σε τροπικές ζώνες και στη συνέχεια να φροντίσουμε για την προστασία αυτών των δασών.
