Προσπαθώ εδώ και αρκετό καιρό να δώσω απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Τελικά πως φτάσαμε ώς εδώ; Ανήκω κι εγώ στην γενιά των σημερινών 20ριδων. Μια γενιά στην οποία οι γονείς μας επένδυσαν με κόπους και μόχθο.
Μια γενιά που τα είχε όλα στα πόδια της. Ο κόσμος ανοιγόταν ολάκερος μπροστά μας. Η μήπως όχι;
Αυτή η γενιά είναι σήμερα εκεί και σκουριάζει. Ένα όνειρο στο οποίο πιστέψαμε αλλά μάταια...
Κάτι σαν τα Ολυμπιακά ακίνητα. Νομίζω ότι η εύκολη λύση είναι να πούμε: φταίνε οι άλλοι - οι 300, οι ξένοι, οι αλλοδαποί, αι Μεγάλες δυνάμεις και η λίστα μεγαλώνει. Αρκεί να βρούμε πιστικές δικαιολογίες- όχι τόσο για τους άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους.
Και σίγουρα είναι δύσκολο να πείς όλοι φταίνε ή όλοι το ίδιο είναι. Γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Αλλά το ερώτημα δεν είναι τόσο τι κάναμε ώς εδώ, αλλά το τι κάνουμε απο εδώ και πέρα. Είμαστε διατεθημένοι να αλλάξουμε; Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να προχωρήσουμε μπροστά; Ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε χρήσιμοι.
Παρατηρώ 2 διαφορετικές ταχύτητες στην κοινωνία του σήμερα. αυτούς που λένε δεν με αφορά, απέχω απο τις εκλογές απο τα κοινά, και ως αποτέλεσμα δεν φέρω ευθύνη σε όσα γίνονται. Αλήθεια αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα; Και απο την άλλη βλέπω ομάδες νέως να οργανόνται, για πρώτη φορά στα χρονικά που παρακολουθώ τα κοινά, και δρούν χωρίς πολιτικά χρώματα, χωρίς διακρίσεις και αλλάζουν τον κόσμο μας. Ομάδες όπως οι Atenistas, ομαδες εθελοντών σε τοπικά επίπεδα... Κάτι γίνεται στην Ελλάδα. Κάτι αλλάζει...
Ο τόπος έχει ανάγκη απο περισσότερους τέτοιους ανθρώπους. Ανθρώπους με όραμα, με διάθεση, με όνειρα. Ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν το θετικό εκείνο μήνυμα που κάποιοι μας στέρησαν. Πού τοσο μας λείπει.
Είναι το μαγικό εκείνο αποτέλεσμα του συνόλου έν δράσει. Ας ελπίσουμε ότι θα κράτήσει. Ας ευχηθούμε ότι θα εξαπλωθεί. Μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Το μέλλον μας, Το μέλλον των παιδιών μας. - Ας το πιστέψουμε!
από xalarotiko
Μια γενιά που τα είχε όλα στα πόδια της. Ο κόσμος ανοιγόταν ολάκερος μπροστά μας. Η μήπως όχι;
Αυτή η γενιά είναι σήμερα εκεί και σκουριάζει. Ένα όνειρο στο οποίο πιστέψαμε αλλά μάταια...
Κάτι σαν τα Ολυμπιακά ακίνητα. Νομίζω ότι η εύκολη λύση είναι να πούμε: φταίνε οι άλλοι - οι 300, οι ξένοι, οι αλλοδαποί, αι Μεγάλες δυνάμεις και η λίστα μεγαλώνει. Αρκεί να βρούμε πιστικές δικαιολογίες- όχι τόσο για τους άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους.
Και σίγουρα είναι δύσκολο να πείς όλοι φταίνε ή όλοι το ίδιο είναι. Γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Αλλά το ερώτημα δεν είναι τόσο τι κάναμε ώς εδώ, αλλά το τι κάνουμε απο εδώ και πέρα. Είμαστε διατεθημένοι να αλλάξουμε; Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να προχωρήσουμε μπροστά; Ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε χρήσιμοι.
Παρατηρώ 2 διαφορετικές ταχύτητες στην κοινωνία του σήμερα. αυτούς που λένε δεν με αφορά, απέχω απο τις εκλογές απο τα κοινά, και ως αποτέλεσμα δεν φέρω ευθύνη σε όσα γίνονται. Αλήθεια αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα; Και απο την άλλη βλέπω ομάδες νέως να οργανόνται, για πρώτη φορά στα χρονικά που παρακολουθώ τα κοινά, και δρούν χωρίς πολιτικά χρώματα, χωρίς διακρίσεις και αλλάζουν τον κόσμο μας. Ομάδες όπως οι Atenistas, ομαδες εθελοντών σε τοπικά επίπεδα... Κάτι γίνεται στην Ελλάδα. Κάτι αλλάζει...
Ο τόπος έχει ανάγκη απο περισσότερους τέτοιους ανθρώπους. Ανθρώπους με όραμα, με διάθεση, με όνειρα. Ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν το θετικό εκείνο μήνυμα που κάποιοι μας στέρησαν. Πού τοσο μας λείπει.
Είναι το μαγικό εκείνο αποτέλεσμα του συνόλου έν δράσει. Ας ελπίσουμε ότι θα κράτήσει. Ας ευχηθούμε ότι θα εξαπλωθεί. Μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Το μέλλον μας, Το μέλλον των παιδιών μας. - Ας το πιστέψουμε!
από xalarotiko
