Νέα αντιλαϊκά μέτρα διαδέχονται τα παλιά σε μία συνεχή κίνηση χωρίς σταμάτημα, νέα ψεύδη συμπληρώνουν τα παλιότερα σε καθημερινή σχεδόν βάση και νέες διαβεβαιώσεις έρχονται ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα ακόμη πιο επώδυνα και ότι δεν θα λεχθούν καινούρια ψέματα ακόμη πιο μεγάλα.
Ο κ Παπανδρέου και οι υπουργοί του έχουν επιδοθεί σε έναν μαραθώνιο ψευδολογίας και λήψης αντιλαϊκών μέτρων. Ο κ Παπανδρέου με χαρακτηριστικό κυνισμό διαβεβαιώνει ότι όλα γίνονται για το καλό του λαού και ταυτόχρονα κόβει μισθούς και συντάξεις για να ενισχύσει τις τράπεζες με καινούργιο πακέτο δισεκατομμυρίων.
Ο χυδαίος κυνισμός και η ακατάσχετη ψευδολογία του κ Παπανδρέου και της κυβέρνησής του προκαλεί έκπληξη ακόμα και στον πιο εύπιστο πολίτη αυτής της χώρας. Και ενώ πολλοί οικονομολόγοι Έλληνες και ξένοι μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι καταστρεπτικός και ενώ ταυτόχρονα όλα τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση έχουν αποτύχει παταγωδώς ο κ Παπανδρέου κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ανακοινώνει επιτυχίες εκεί που αφήνει ερείπια.
Γιατί όμως θα ρωτούσε κάποιος πολίτης της χώρας αυτής, ενώ είναι φανερό ότι όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα είναι καταδικασμένα σε αποτυχία, πράγμα που έβλεπε και κατήγγειλε μεταξύ άλλων και η αριστερά (δεν θεωρώ προφανώς αριστερά τους «πρόθυμους» του κ Κουβέλη), ο κ Παπανδρέου επιμένει με αποτέλεσμα τα πράγματα να χειροτερεύουν και το αδιέξοδο να μεγαλώνει;
Πιστεύω ότι ο κ Παπανδρέου εξελέγη για να σώσει τις ξένες και Ελληνικές τράπεζες από τις ζημίες των ελληνικών ομολόγων που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους. Είναι πια φανερό ότι εδώ πρόκειται για μία εντελώς απλή και αυτονόητη εξέλιξη. Φτωχαίνει ο λαός και πλουτίζουν οι τράπεζες. Όλα τα οικονομικά στοιχεία όμως επί πλέον πολλές δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ και της ΕΚΤ ομολογούν κυνικά αυτή την εξίσωση. Όποια αναδιαμόρφωση χρέους ακόμα θα γίνει όταν απαλλαγούν οι τράπεζες (κυρίως Γαλλικές και Γερμανικές) από τα Ελληνικά ομόλογα. Άρα ο κ Παπανδρέου πιστός θεματοφύλακας των συμφερόντων του κεφαλαίου πράττει τα αυτονόητα γι’ αυτόν. Τι κι αν αυτό μεταφράζεται στην εξόντωση ενός λαού και μιας χώρας; Το εκπληκτικό δεν είναι η πολιτική που επιλέγει ο Πρωθυπουργός της χώρας. Στο κάτω - κάτω ένας άνθρωπος είναι μπορεί εξόφθαλμα να εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα. Το απίστευτο είναι αυτή η συμπαγής σύνταξη δίπλα στον κ Παπανδρέου της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας (με ελάχιστες εξαιρέσεις που έχουν ήδη διαγραφεί) και των στελεχών του κόμματος. Μέλη ενός κόμματος, που κατ’ όνομα τουλάχιστον ήταν σοσιαλιστικό, επικροτούν και υποστηρίζουν την πιο βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επέλαση στην νεώτερη Ελληνική Ιστορία;
Και επί πλέον πως μπορεί ένας λαός να δέχεται αυτή την ταπείνωση χωρίς να αντιδρά;
Όσον αφορά τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θέλω να παρατηρήσω ότι έτσι αποκαλύφθηκε πλήρως η ποιότητα και το ύψος αυτών των ανθρώπων, που έναντι της βουλευτικής ή κυβερνητικής θέσης θα μπορούσαν να κάνουν όλες αυτές τις μεγάλες υποχωρήσεις, όσο κι αν μας φαίνεται τερατώδες.
Από την άλλη, για τον Ελληνικό λαό, η μέθοδος που εφαρμόστηκε είναι η κατατρομοκράτηση των εργαζομένων και των συνταξιούχων, ο εκβιασμός (ή μέτρα, ή πτώχευση, σάμπως τα μέτρα να μην οδηγούν στην πτώχευση) και η πρωτοφανής προπαγάνδα (τέτοια είχαμε να δούμε από τη Χούντα) των ΜΜΕ. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ έκανε σεμινάρια προπαγάνδας σε Έλληνες δημοσιογράφους των ΜΜΕ πώς να υπερασπίζονται το Μνημόνιο. Υποθέτω ότι, όπως πάντοτε, θα έπεσαν και τα απαραίτητα κονδύλια. Η προσπάθεια συκοφάντησης επίσης όλων των πολιτών και η έντεχνη ενοχοποίησή τους (όλοι μαζί τα φάγαμε) δημιούργησε μια θολή κατάσταση, όπου αρχίσανε να μπερδεύονται τα όρια μεταξύ των ενόχων και των αθώων. Τέλος, τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είναι άμοιροι ευθυνών της σημερινής μας κατάντιας, ίσα – ίσα αυτοί είναι που τόσα χρόνια ψήφιζαν τα δύο ένοχα μεγάλα κόμματα εξουσίας, που καταστρέφανε σιγά – σιγά τη χώρα και οδηγήσανε τη χώρα λίγο πριν τον γκρεμό.
Όμως ο κάθε ένας πρέπει να πληρώσει αυτό που του αναλογεί στο «έγκλημα». Και αυτοί που πρέπει κυρίως να τιμωρηθούν (βουλευτές, υπουργοί και παράγοντες των κομμάτων κλπ) ζουν, βασιλεύουν και μας κυβερνούνε ξανά. Προς δόξα του ακατανόητου!
από enomenoiblogers
