Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, το Καζακστάν ήταν μια περιοχή ενός σημαντικού Σοβιετικού σχεδίου, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης των παρθένων εκτάσεων στο Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ του Χρουστσόφ και του Σεμιπαλατίνσκ (πυρηνικό πεδίο δοκιμής), (πρώτες δοκιμές πυρηνικών όπλων της Σοβιετικής Ένωσης).
Πριν από 60 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση ελέγχθηκαν τα πυρηνικά όπλα του, με κωδικό όνομα "Πρώτη Lightning" στις στέπες του βόρειο-ανατολικού Καζακστάν.
Το Facility - Σεμιπαλατίνσκ - στα 40 χρόνια του, έχει βιώσει 456 πυρηνικές εκρήξεις.
Πριν ολοκληρωθεί αυτή η πόλη ήταν μια στρατιωτική αεροπορική βάση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, στην οποία τα αεροσκάφη ήταν έτοιμα να ρίξουν πυρηνικές κεφαλές. Η πόλη ερημώθηκε μετά τις πυρηνικές δοκιμές που έληξε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα αυτό είναι μια πόλη φάντασμα στη μέση του στέπα του Καζακστάν.
Οι κάτοικοι των γύρω πόλεων έχουν γίνει ακούσια πειραματόζωα και υποφέρουν από τις επιπτώσεις των εκρήξεων.
Η Ακτινοβολία απορροφάται εδώ και τρεις γενιές του Καζακστάν - ο συνολικός αριθμός που έχει μολυνθεί είναι πάνω από ένα εκατομμύριο - προκαλώντας πολλά προβλήματα υγείας - από τη νόσο του θυρεοειδούς και του καρκίνου σε γενετικές ανωμαλίες, παραμορφώσεις, πρόωρη γήρανση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.
Το προσδόκιμο ζωής είναι επτά χρόνια λιγότερο από ό, τι σε άλλα μέρη του Καζακστάν.
Η νοσοκόμα Larisa Soboleva έχει δύο χρόνια σε ένα καταφύγιο στο Σεμιπαλατίνσκ, Καζακστάν.
Ο Adil γεννήθηκε τυφλός και επίσης με εγκεφαλική παράλυση και υδροκεφαλία.
Η μητέρα του είχε υποβληθεί χρόνια στην ακτινοβολία από τις δοκιμές πυρηνικών όπλων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Οι γονείς του τον εγκατέλειψαν, και τώρα τη φροντίδα του την ανέλαβε το ορφανοτροφείο.
Η υγειονομική ταφή είναι περίπου 500 πυρηνικές δοκιμές κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Οι κάτοικοι των γύρω πόλεων δεν είχαν λάβει καμία προειδοποίηση, ουτε κάποια προστασία από την ακτινοβολία. Οι United Nations Development Program ανέφεραν ότι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι εκτέθηκαν σε ακτινοβολία από τα 40 χρόνια δοκιμών πυρηνικών όπλων.
Η Myra Zhumageldina λούζει την κόρη της Zhannur στο Σεμιπαλατίνσκ, Μάρτιος 2, 2009. 16 χρονών η Zhannur γεννήθηκε με μικροκεφαλία, σκολίωσης και 6ου βαθμού, λόγω του υψηλού βαθμού ακτινοβολίας που λαμβάνει. Αυτό επηρέασε την ανάπτυξη του εγκεφάλου της,είναι σε κατάσταση φυτού.
Δεν ξέρει να σκέφτεται, δεν μπορεί να μιλήσει, ούτε να εκτελέσει ακόμα και τα πιο βασικά βήματα.
Η Maire πρέπει να κάνει μπάνιο κάθε ημέρα, επειδή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις πάνες.
ΗMyra Zhumageldina ταίζει την κόρη της σε ένα σπίτι στο Σεμιπαλατίνσκ.
Της κάνει μασάζ πριν τον ύπνο.
Δύσκολη η μεταφορά του παιδιού στην αγκαλία της.
Κατάφερε να βρει μια αναπηρική καρέκλα. Μεγάλη ανακούφιση γιά την μητέρα!!!
Ο ήλιος δεν λάμπει στο Σεμιπαλατίνσκ του Καζακστάν.
Το Kurchatov ήταν το επίκεντρο των δοκιμών πυρηνικών όπλων, έζησαν εκεί επιστήμονες και τεχνικοί.
Ο Berik Syzdikov γεννήθηκε παραμορφωμένος και τυφλός, αποτέλεσμα της ακτινοβολίας στη μήτρα της μητέρας του.
Ο 29χρονος Berwick Syzdikov τραγουδά και παίζει πιάνο σε ένα διαμέρισμα στο Σεμιπαλατίνσκ.
Ο Berik έμαθε να παίζει πιάνο και λάτρεψε την όπερα, όταν ήταν στην Ιταλία, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο πρόσωπό του.
Περπατάει με την μητέρα του στους δρόμους της πόλης.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν έναν μετρητή Geiger να ελέγχει τα επίπεδα ακτινοβολίας στον τόπο της πρώτης ατομικής έκρηξη στο Σεμιπαλατίνσκ. Περισσότερες από 400 πυρηνικές εκρήξεις διεξήχθησαν στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και η έξοδος από την περιοχή των υψηλών επιπέδων ακτινοβολίας.
Η 7χρονη Βαλέρια Zoldina με σύνδρομο Down παίζει με τα φώτα από τις οπτικές ίνες σε ένα κέντρο αποκατάστασης στην Σεμιπαλατίνσκ. Γεννήθηκε με καθυστέρηση και μόλις πρόσφατα έμαθε να περπατάει.
Αυτά τα φώτα είναι ειδικά για την ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων της.
Ο 13χρονος Zanbolat Turisbekov μπροστά στην τηλεόραση, ενώ η αδελφή του, Aida παίζει στο σπίτι τους στο Σεμιπαλατίνσκ. Τα δύο αδέλφια γεννήθηκαν με νωτιαία μυϊκή ατροφία και δεν μπορούν να περπατήσουν.
Ο πατέρας λούζει τον 18χρονο Nikita Bochkareva στο Σεμιπαλατίνσκ.
Ο Nikita έχει εγκεφαλική παράλυση, δεν μπορεί να ελέγξει το σώμα του, έτσι χρειάζεται μόνιμη φροντίδα από τους γονείς του.
Ο Nikita Bochkarev πληκτρολογεί χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ραβδί στο κράνος κατά τη διάρκεια ρώσικων μαθημάτων σε ένα διαμέρισμα στο Σεμιπαλατίνσκ.
Ζει σχεδόν με το Διαδίκτυο, όπου δουλεύει με το μυαλό του, απελευθερώνεται από το σωματικά ανάπηρο σώμα του, επιτρέποντάς του να γράφει ιστορίες, γράμματα και ποιήματα, καθώς και να επικοινωνεί με τους φίλους του.
Ο Σεργκέι Zubritsky ακολουθεί μια σειρά από ασκήσεις στο ιατρικό κέντρο για τους ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες στο Σεμιπαλατίνσκ.
Ο Sergei, οι γονείς των οποίων εργάστηκαν στο χώρο της πυρηνικής δοκιμής, γεννήθηκε με παραμορφωμένα χέρια και osteochondrosis.
ΦΩΤΕΙΝΗ
από i-diadromi
