Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Κατεβάζοντας μια πολύ καλή «εντεκάδα» συμβούλων η Διϋπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ) ανακοίνωσε πομπωδώς (και για μία ακόμη φορά) την προώθηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας. Βέβαια η ανακοίνωση έγινε μάλλον μόνο για να πληρωθούν οι σύμβουλοι (και να το «ακούσει» η Τρόικα) αφού στην πραγματικότητα το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων εξελίσσεται σε μια μεγάλη φάρσα. Με συμβούλους ή άνευ…
Κατ’ αρχήν η «στοχοθέτηση» και μόνο των συμβούλων, ανά πρόγραμμα αποκρατικοποίησης, δείχνει καθαρά τις προθέσεις: ΟΙ Γερμανοί (Deutsche Bank - London) και η Εθνική Τράπεζα «παίρνουν» τον ΟΠΑΠ. Τι κι αν σήμερα η ΕΤΕ έχει σχεδόν την ίδια κεφαλαιοποίηση με το κρατικό μαγαζί των στοιχημάτων… Η Credit Suisse και η Eurobank Equities παίρνουν τα Λαχεία. Οι Γάλλοι με τα εν Ελλάδι υποκαταστήματα (Credit Agricole με Εμπορική Τράπεζα και Societe Generale με Γενική Finance) παίρνουν τον ΟΔΙΕ (Ιπποδρομίες) και την ΕΛΒΟ την αμυντική βιομηχανία της Θεσσαλονίκης) αντίστοιχα. Οι αυτοκινητόδρομοι και οι προσαρμογές στα έργα πάνε στους Ernst & Young, Rothschild και Barclays. Κι αν δεν κάνω λάθος η τελευταία είναι η τράπεζα που είχε στοιχηματίσει πρώτη στην ελληνική χρεωκοπία στα τέλη του 2009… Το κοίτασμα αερίου «Νότια Καβάλα» πάει στην πολυεθνική HSBC και τη Eurobank, οι συχνότητες στις Analysys Mason και Aegis Systems, ενώ το μεγαλεπήβολο έργο των ακινήτων πάει σε κοινοπραξία ΟΛΩΝ των ελληνικών τραπεζών υπό την καθοδήγηση της ΕΤΕ.
Τι θα γίνει; Μην εκπλαγείτε αν μετά μερικούς μήνες δεν έχει γίνει τίποτα. Και απλώς πληρωθούν οι σύμβουλοι για τον κόπο τους. Εξηγούμαι, με όσα έχουν «γίνει» μέχρι σήμερα:
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΩΤΟ: Τα αεροσκάφη της πρώην Ολυμπιακής. Τα τέσσερα Airbus Α340 τα οποία εκτελούσαν τα δρομολόγια σε ΗΠΑ και Καναδά, ήταν από τις πιο απλές υποθέσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων προς πώληση. Ήταν σχετικά καινούργια, δεν είχαν βάρη και προσφέρθηκαν προς πώληση από τα τέλη του 2009. Τα λάθη ξεκίνησαν από τότε. Η αποτίμησή τους στις αρχές του 2010 διαμορφώθηκε στα 180 εκατ. ευρώ. Σύμβουλος ανέλαβε η Lazard (για το ρόλο της οποίας στο ελληνικό χρέος είχαμε γράψει προ μηνός στο «Π»). Ενάμισυ χρόνο μετά και ύστερα από το διεθνή διαγωνισμό, που διενήργησε η Lazard για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου, βρέθηκε τελικά πλειοδότης. Ήταν η αμερικανική εταιρεία Cirrus η οποία βέβαια προσέφερε τα μισά. Δηλαδή 95 εκατ. ευρώ. Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα και για άγνωστους λόγους οι αμερικανοί απέσυραν την προσφορά τους! Και τώρα η κυβέρνηση, οποία ανέμενε η εξαγορά αυτή να είχε ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011, αναγκάζεται να κηρύξει άγονο τον διαγωνισμό και να τον επαναπροκηρύξει… Σπουδαίος σύμβουλος. Μια λεπτομέρεια βέβαια: Ήταν ο ίδιος σύμβουλος που μαζί με την Εθνική, είχαν αναλάβει την «επιτυχημένη» αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής επί Χατζηδάκη. Την αποκρατικοποίηση που έχει στοιχίσει στο δημόσιο πάνω από 1 δις. ευρώ, αφού οι υπάλληλοι δεν απολύθηκαν, αλλά πληρώνονται ακόμη... Έτσι, βέβαια, κάνουν αποκρατικοποιήσεις και τα παιδιά του Δημοτικού. Γιατί να πληρώνονται οι σύμβουλοι;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Το 10% του ΟΤΕ. Η πώληση επιπλέον ποσοστού της συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου στον ΟΤΕ ήταν άλλο ένα αυτονόητο κεφάλαιο στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Το κράτος ήθελε να πουλήσει για να πάρει το χρήμα και η Deutsche Telekom ήθελε να αγοράσει για να πάρει τον έλεγχο του καταστήματος. Τον Απρίλιο μάλιστα αμέσως μετά τη γνωστοποίηση της ελληνικής πλευράς ότι επιθυμεί να ενεργοποιηθεί η πρόβλεψη της συμφωνίας του 2008 που αναφέρεται στη δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να πουλήσει με υπερτίμημα, πηγές της γερμανικής εταιρίας έσπευσαν να δηλώσουν ότι και αυτοί το επιθυμούν. Και ξαφνικά, ένα από τους δύο …αγγέλους των κακών ειδήσεων από τη Γερμανία (η Financial Times Deutschland) έβγαλε το λαβράκι: Η Deutsche Telekom επιθυμεί την αναβολή της αγοράς του ποσοστού του ΟΤΕ. Το δημοσίευμα επικαλέστηκε στην κρίση της ελληνικής οικονομίας και τα μειωμένα οικονομικά αποτελέσματα του οργανισμού στο τρίμηνο. Εφόσον το δημοσίευμα επιβεβαιωθεί η εξέλιξη είναι άλλη μία δυσάρεστη έκπληξη για το οικονομικό που σχεδίαζε να ξεκινήσει το εγχείρημα των αποκρατικοποιήσεων από την "εύκολη" περίπτωση του ΟΤΕ. Κυρίως όμως αναδεικνύει την απρονοησία του, καθώς για την πώληση του επιπλέον ποσοστού δεν απαιτείται ούτε η διενέργεια διαγωνισμού ούτε η πρόσληψη συμβούλου, αφού πρόκειται για μία πράξη που θεωρείται συνέχεια παλαιότερης αποκρατικοποίησης.
Μία συνέχεια που απαιτούσε μια απλή διαπραγμάτευση. Οι Γερμανοί δήλωναν μεν ότι δεν θα πληρώσουν όσο-όσο για να πάρουν το επιπλέον 10%, αλλά το πρόβλημά τους δεν είναι η τιμή. Άλλωστε, με βάση τα σημερινά επίπεδα της μετοχής του ΟΤΕ ακόμη και αν προστεθεί το υπερτίμημα του 15%, η αξία εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερη από το μισό αυτής στην οποία οι Γερμανοί είχαν αγοράσει το αρχικό ποσοστό. Αυτό που θέλουν οι Γερμανοί είναι η άρση της μονιμότητας των υπαλλήλων. Και μάλιστα θέλουν να χωρίς καθυστέρηση και χωρίς δική τους ανάμιξη ώστε η Deutsche Telekom, ως κάτοχος του 40% ή και πλέον, να έχει την ευχέρεια να διοικήσει την εταιρία όπως επιθυμεί. Και τώρα το μπαλάκι πέφτει στην κυβέρνηση…
Αν όμως κύριοι δεν μπορείτε να βγάλετε πέρα ούτε αυτά, με συμβούλους ή χωρίς, πως θα προχωρήσουν οι πιο δύσκολες περιπτώσεις; Και εκεί, ούτε οι καλοπληρωμένοι χαρτογιακάδες δεν θα μπορέσουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
πηγή: Το Ποντίκι
