Γράφει ο Δευκαλίων
Πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε στον χθεσινό Δευκαλίωνα να αναλύσουμε την έννοια jobless recovery (σε ελεύθερη μετάφραση ανάπτυξη με ανεργία), αρχίζουμε σήμερα να αναλύουμε το φαινόμενο κατ’ αρχάς στις περιφερειακές χώρες.
Για να κατανοηθεί το φαινόμενο, πρέπει πρώτα να περιγραφεί η επιχειρησιακή έννοια «offshore outsourcing», ή όπως συνήθως αναφέρεται «outsourcing».
Ως outsourcing θεωρούμε την μετανάστευση των εργασιών, αλλά όχι των ανθρώπων που εκτελούν αυτές τις εργασίες, από τις πλούσιες-ανεπτυγμένες χώρες στις φτωχές-αναπτυσσόμενες χώρες.
Θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα outsourcing, όπως αυτό περιγράφεται στο βιβλίο του Γάλλου Δημοσιογράφου Ζάν-Μισέλ Κατρπουέν, με τίτλο «Καπιταλισμός με κινέζικο χρώμα» (Jean-Michel Quatrepoint, La Crise Globe, εκδόσεις Mille et Une Nuits. Σελ. 95-98)
Συγκεκριμένα, στο εν λόγω βιβλίο, ο Γάλλος δημοσιογράφος αναλύει πως κατανέμονται οι εισπράξεις από τις πωλήσεις γνωστής φίρμας γυναικείου σουτιέν που κατασκευάζεται στην Κίνα και πωλείται στην Γαλλία, μέσω της Γαλλικής αλυσίδας super market Carrefour.
Κατανοούμε όλοι ότι η γνωστή φίρμα που κατασκευάζει το σουτιέν στην Κίνα και το πουλάει στην Γαλλία, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, εφαρμόζει την επιχειρηματική αρχή outsourcing.
Δηλαδή, παραχωρεί σε ένα Κινέζικο Εργοστάσιο την τεχνογνωσία για την κατασκευή του σουτιέν. Ενώ κρατά για λογαριασμό της το εμπορικό σήμα, την διαφήμιση και το δίκτυο αποθηκών και διανομής.
Το συγκεκριμένο σουτιέν πωλείται στα Carrefour 20 ευρώ, τα οποία κατανέμονται ως εξής:
· Τα Carrefour παίρνουν 10,81 ευρώ
· Το Γαλλικό Κράτος, μέσω ΦΠΑ, παίρνει 3,28 ευρώ
· Η εταιρεία, που έχει αναθέσει την παραγωγή στην κινεζική βιομηχανία και έχει κρατήσει το ντιζάιν του σουτιέν, και διαθέτει το δίκτυο πωλήσεων, παίρνει 2,74 ευρώ.
· Τα έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού είναι 0,44 ευρώ
· Η κινεζική εταιρεία, που παρήγαγε το σουτιέν παίρνει 2,73 ευρώ, τα οποία ...κατανέμονται ως εξής (1,54 ευρώ για πρώτες ύλες, 0,82 ευρώ για έξοδα παραγωγής-συντήρησης και απόσβεσης εξοπλισμού, 0,10 ευρώ για εργατικά,ο Κινέζος Βιομήχανος έχει καθαρό κέρδος 0,27 ευρώ, ενώ εισφορές για κοινωνική ασφάλιση δεν προβλέπονται).
Θα ασχοληθούμε με τα ποσά που κατανέμονται σε άλλες πηγές τις επόμενες ημέρες και θα σταθούμε σήμερα στην τιμή πώλησης του σουτιέν στο εσωτερικό της Κίνας. Απλά, μπορούμε να υποθέσουμε -αφού σε αυτήν την τιμή περιέχεται και το κέρδος του Κινέζου Βιομήχανου-, ότι το σουτιέν θα πουληθεί στο εσωτερικό της Κίνας τουλάχιστον 2,73 ευρώ. Μία εργάτρια που δουλεύει στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, αμείβεται το πολύ με 4 δολάρια την ημέρα, ή 3 ευρώ (ευρώ/δολάριο 1,30). Δηλαδή, η συγκεκριμένη εργάτρια πρέπει να πληρώσει κάτι λιγότερο από ένα ημερομίσθιο για να αγοράσει ένα σουτιέν, από αυτά που η ίδια κατασκεύασε.
Όλοι κατανοούμε ότι η εργάτρια δεν είναι καλή καταναλώτρια για τα προϊόντα που κατασκευάζει, γιατί δεν έχει τους απαραίτητους πόρους.
Ουσιαστικά και με αυτό το παράδειγμα, βλέπουμε ότι στην Κίνα η λιανική κατανάλωση είναι ακόμα πολύ χαμηλή, γιατί τα κινέζικα ημερομίσθια είναι πάρα πολύ χαμηλά.
Όσο όμως η λιανική κατανάλωση παραμένει χαμηλή, όσοι κινέζοι δεν μπορούν να εργασθούν στην εξαγωγική βιομηχανία, συνεχίζουν να είναι άνεργοι αφού δεν υπάρχει εσωτερική αγορά για να τους απορροφήσει. Την ίδια όμως ώρα που η ανεργία παραμένει σταθερή ή αυξάνεται, το Κινέζικο ΑΕΠ συνεχίζει να αυξάνεται από τους χαμηλόμισθους, που απασχολούνται στην εξαγωγική βιομηχανία. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση το φαινόμενο jobless recovery.
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στην Τυνησία, όπου ενώ είχαμε καλούς ρυθμούς ανάπτυξης, είχαμε ταυτόχρονα και τρομερούς ρυθμούς ανεργίας.
Σε λίγο καιρό, όταν θα έχουν φαλκιδευτεί πλήρως τα εργατικά και μισθολογικά δικαιώματα, η έννοια outsourcing στην επιχειρηματική δραστηριότητα θα ανθίσει. Τότε, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα μας πει ότι με την ανάπτυξη του outsourcing θα τονωθεί η ανάπτυξη και θα μειωθεί και η ανεργία!
Ας θυμούνται τότε, αυτοί που θα τους πιστέψουν, ότι οι ελάχιστοι από τους εύπιστους που θα βρουν δουλειά, θα δουλεύουν μία ολόκληρη ημέρα για να αγοράσουν ένα σουτιέν!
