Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
ΠΡΩΤΗ Σεπτέμβρη και τα πόστα περιμένουν. Οι προβολείς στημένοι, ο φακός αναμένει. Πρόκειται για τηλεοπτικούς αστέρες, που τους συνηθίσαμε και μας έλειψαν, απαραίτητους για την ενημέρωση και την ψυχαγωγία μας. Άντρες και γυναίκες, με την κουλτούρα, τη μόρφωση και την κατάρτισή τους.
ΩΣ εδώ, καλά κι αυτό είναι η μια όψη. Ξοπίσω τους, η…σαβούρα. Έτοιμοι (κι έτοιμες) να εισβάλουν απ’ την ανοιχτή πόρτα, αδημονούντες για την έναρξη. Βωμολόχοι ακράτητοι σ΄ ένα παιχνίδι θράσους και φαινομηρίδες των στούντιο, σταυροπόδι, μη δεν προσέξουμε τα κάλλη τους. Και, βέβαια, δεν υπάρχει δύναμη να συγκρατήσει τη σαβούρα που εισρέει απ’ τις (ανοιχτές) πόρτες και προχωράει στις χαραμάδες. Το τηλεοπτικό μας λιβάδι έγινε έλος με στάσιμα νερά και μπόχα που εθίζει το μάτι και το αυτί. Άνδρες που δεν μοιάζουν άνδρες, γυναίκες που το παραξήλωσαν σε φιλαρέσκεια σε ρόλο «άτυπης» προαγωγού για κοριτσόπουλα.
ΣΥΝΤΟΜΑ αρχίζει η σαχλαμάρα και η φλυαρία περί το τίποτα. Ξεχύνονται, οσονούπω, τα τηλεοπτικά σκουπίδια κι είμαστε χωρίς φαράσια. Γεμίζουμε «ωραίες», μας περισσεύουν «άνδρες», εκφωνητές του «γο» αντί «ρο». Μια επιλογή χωρίς κριτήρια και η ανοχή μας δεδομένη στον επικείμενο τηλεοπτικό μας χειμώνα.
ΠΩΣ συγκρατείς της σαβούρας τη ροή; Ποιος σταματάει τις μεσημεριανούδες του «τίποτα», ακράτητες, ωραιοπαθείς, αμόρφωτες; Ελεύθερο, βέβαια, το «μαγαζί» πουλάει ό,τι γουστάρει, αλλά η τηλεόραση δεν είναι κινηματογράφος. Έρχεται σπίτι σου, δεν κόβεις εισιτήριο για να φορτωθείς την ευθύνη της κακής ταινίας.
ΥΠΑΡΧΕΙ απάντηση; Υπάρχει αντίδοτο; Και βέβαια! Τα κρατικά μας κανάλια. Με τα θετικά και αρνητικά τους. Το κανάλι της βουλής είναι μικρό δείγμα με υψηλή κουλτούρα και χαμηλή ακροαματικότητα. Δεν μας ενοχλεί το τελευταίο. Είναι σχολείο κι ο τηλεθεατής είναι μαθητής κι ας μη θέλει το σχολείο.
ΜΕ το (πολύ) χρήμα και τα (άφθονα) μέσα τους μπορούν να γίνουν όαση, με τριγύρω τους τείχη ψηλά. Θα’ ναι η απάντηση, το αντίδοτο, η λύση.
από tolimeri
