Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δεν υπάρχει επαρκής αριθμός εκπαιδευτικών στα σχολεία. Μία από τις αιτίες είναι οι αποσπάσεις. Πλήθος ανθρώπων με τη νοοτροπία δημόσιου υπαλλήλου, και σε καμία περίπτωση εκπαιδευτικού, βρίσκεται σε γραφεία αναλαμβάνοντας εργασίες ανάμεσα στο απόλυτο τίποτα και στη χειρότερη περίπτωση βαρετή δουλειά γραφείου (να γράψει κανένα πρωτόκολλο, να στείλει κανένα φαξ ή να βγάλει καμιά φωτοτυπία). Για την "πολύ σκληρή" αυτή εργασία τους αμοίβονται με τα υψηλά μόρια που παίρνουν αντίστοιχοι συνάδελφοι τους σε απομακρυσμένες περιοχές. Η διαφορά είναι πως οι τελευταίοι βρίσκονται κανονικά στα σχολεία τους. Και ερωτώ:
1. Πόσοι από αυτούς δεν έχουν μπει ποτέ ή ελάχιστα σε τάξη;
2. Πόσοι λόγω του φόβου ή της απέχθειας που έχουν στη σχολική διαδικασία επιλέγουν τα γραφεία;
2. Πώς θα επιστρέψουν στην τάξη μετά από χρόνια αδράνεια στα γραφεία; Γνωρίζω περιπτώσεις με 5, με 7 χρόνια σε γραφείο. Ποιά θα είναι η προσφορά αυτών των ανθρώπων στα σχολεία, στα οποία θα βρεθούν;
3. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έγιναν εκπαιδευτικοί, αφού τελικά θέλουν να κάνουν άλλη δουλειά;
Γιατί η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ δεν...
κάνει ανακλήσεις όσων βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα γραφεία χωρίς να καλύπτουν πραγματικές ανάγκες, άλλο τί λένε τα χαρτιά, για να καλυφθούν τα σχολεία; Αυτές οι ανάγκες της υπηρεσίας, που θυμούνται οι προϊστάμενοι όταν είναι να δώσουν εκπαιδευτικές ή άλλου είδους άδειες σε εκπαιδευτικούς που κάνουν κανονικά τα μαθήματα τους, δεν υπάρχουν αυτήν τη στιγμή; Κάτι γραμματείς, πρωτόκολλα, δημόσιες σχέσεις, τηλεφωνήτριες, υπάλληλοι γενικών καθηκόντων ή χωρίς καθήκοντα, πίσω στα σχολεία τους. Υπάρχουν ειδικότητες στα γραφεία που κάθονται, ενώ στα σχολεία υπάρχουν κενά στις ειδικότητες αυτές, ακόμη και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Να γίνει επαναξιολόγηση των αποσπάσεων και η κατάργηση της μοριοδότησης να αρχίσει από φέτος. Είναι δυνατόν 2500 δάσκαλοι να είναι εκτός σχολείων και για το λόγο αυτό οι σχολικές μονάδες να υπολειτουργούν; Τί δουλειά έχουν οι εκπαιδευτικοί στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στις δημοτικές βιβλιοθήκες (εδώ);
Να δρομολογηθούν μετατάξεις για τους υπάλληλους που προτιμάνε τα γραφεία από τα σχολεία. Να γίνουν κανονικοί διοικητικοί, να σταματήσουν να λέγονται εκπαιδευτικοί και να ανοίξουν θέσεις για κανέναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται πραγματικά τις ευθύνες και τίς δυσκολίες αυτού του επαγγέλματος, που κατανοεί τον ρόλο του στην κοινωνία και που έχει επιλέξει συνειδητά να ασκήσει αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα.
1. Πόσοι από αυτούς δεν έχουν μπει ποτέ ή ελάχιστα σε τάξη;
2. Πόσοι λόγω του φόβου ή της απέχθειας που έχουν στη σχολική διαδικασία επιλέγουν τα γραφεία;
2. Πώς θα επιστρέψουν στην τάξη μετά από χρόνια αδράνεια στα γραφεία; Γνωρίζω περιπτώσεις με 5, με 7 χρόνια σε γραφείο. Ποιά θα είναι η προσφορά αυτών των ανθρώπων στα σχολεία, στα οποία θα βρεθούν;
3. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έγιναν εκπαιδευτικοί, αφού τελικά θέλουν να κάνουν άλλη δουλειά;
Γιατί η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ δεν...
κάνει ανακλήσεις όσων βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα γραφεία χωρίς να καλύπτουν πραγματικές ανάγκες, άλλο τί λένε τα χαρτιά, για να καλυφθούν τα σχολεία; Αυτές οι ανάγκες της υπηρεσίας, που θυμούνται οι προϊστάμενοι όταν είναι να δώσουν εκπαιδευτικές ή άλλου είδους άδειες σε εκπαιδευτικούς που κάνουν κανονικά τα μαθήματα τους, δεν υπάρχουν αυτήν τη στιγμή; Κάτι γραμματείς, πρωτόκολλα, δημόσιες σχέσεις, τηλεφωνήτριες, υπάλληλοι γενικών καθηκόντων ή χωρίς καθήκοντα, πίσω στα σχολεία τους. Υπάρχουν ειδικότητες στα γραφεία που κάθονται, ενώ στα σχολεία υπάρχουν κενά στις ειδικότητες αυτές, ακόμη και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Να γίνει επαναξιολόγηση των αποσπάσεων και η κατάργηση της μοριοδότησης να αρχίσει από φέτος. Είναι δυνατόν 2500 δάσκαλοι να είναι εκτός σχολείων και για το λόγο αυτό οι σχολικές μονάδες να υπολειτουργούν; Τί δουλειά έχουν οι εκπαιδευτικοί στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στις δημοτικές βιβλιοθήκες (εδώ);
Να δρομολογηθούν μετατάξεις για τους υπάλληλους που προτιμάνε τα γραφεία από τα σχολεία. Να γίνουν κανονικοί διοικητικοί, να σταματήσουν να λέγονται εκπαιδευτικοί και να ανοίξουν θέσεις για κανέναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται πραγματικά τις ευθύνες και τίς δυσκολίες αυτού του επαγγέλματος, που κατανοεί τον ρόλο του στην κοινωνία και που έχει επιλέξει συνειδητά να ασκήσει αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα.