Κάποια
από τα σχόλια μου των τελευταίων ημερών δεν άρεσαν σε κάποιους οπαδούς
του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, εκτός από διάφορα βρισίδια, με χαρακτήρισαν από
«πράκτορα» ως «έμμισθο» που έκανε στροφή. Αφού πω σε αυτούς τους
ανθρώπους να πάνε να γ@μηθ⓪ύν€, θέλω να διευκρινίσω μερικά πράγματα:
Το γεγονός ότι η χώρα χρεοκόπησε και τα καθάρματα που την οδήγησαν στην χρεοκοπία παραμένουν στις θέσεις τους δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι θεωρώ τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο δυο από τις πιο σκοτεινές και ελεεινές μορφές της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι η χώρα χρεοκόπησε και τα καθάρματα που την οδήγησαν στην χρεοκοπία παραμένουν στις θέσεις τους δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι θεωρώ τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο δυο από τις πιο σκοτεινές και ελεεινές μορφές της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι ο Σαμαράς περιτριγυρίζεται από λούμπεν ακροδεξιούς που πουλάνε εθνικισμό ενώ ξεπουλούν τη χώρα δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι μου την έπεσε το γραφείο του πρωθυπουργού δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, αυτοί είναι καθυστερημένοι.
Το γεγονός ότι θα πανηγυρίσω έξαλλα μόλις η συμμορία Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ ηττηθεί και στην εξουσία θα βρεθεί για πρώτη φορά –μετά από σχεδόν μισό αιώνα- ένα άλλο κόμμα, δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι αποφεύγω να σχολιάζω αρνητικά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει πως δεν βλέπω τραγικά λάθη, επιπολαιότητες, ανοργανωσιά, τεμπελιά κλπ στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πως μου προκαλεί τέτοια αηδία ο Σαμαράς και το επιτελείο του που σιγά να μην κάθομαι να ασχολούμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καταλαβαίνω όσους έχουν ενθουσιαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά, αυτούς που τρώνε ψωμί από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αυτούς που έπιασαν στασίδι στο ΣΥΡΙΖΑ για την ώρα που θα γίνει κυβέρνηση. Και δεν είναι λίγοι.
Αλλά επειδή εγώ δεν τρώω ψωμί από τον ΣΥΡΙΖΑ –ούτε πρόκειται να εργαστώ ποτέ για τον ΣΥΡΙΖΑ-, λέω να συνεχίσω να γράφω τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι.
Σε αυτό το σημείο, να θυμίσω πως είμαι μόνο ένας μπλόγκερ. Δηλαδή, είμαι ένας ελεύθερος πολίτης που γράφει από το σπίτι του. Ή απ’ όπου βρεθεί. Οπότε, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά κριτική από τσουτσέκια που είναι εξαγορασμένα από κόμματα και εκδοτικά συγκροτήματα. Όξω ρε, που έχετε και άποψη. Σκλαβάκια.
Συγγνώμη που δεν μπορώ να ενθουσιαστώ -ξαφνικά, το 2013- με τον Παπαδημούλη, τον Δραγασάκη και τον Λαφαζάνη και να τους χτυπήσω τατουάζ στο μπράτσο μου.
Πάντως, όσοι δεν είναι ενθουσιασμένοι μόνο και μόνο επειδή τους ταΐζει ο ΣΥΡΙΖΑ –και η λατρεία τους για τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται μόνο σε αγνές ιδέες-, ας μην ενθουσιάζονται τόσο εύκολα.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα ηττηθούν. Αλλά, στη χώρα της απάτης, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να αποδείξει πως δεν είναι μια ακόμα πολιτική απάτη.
Και για την ώρα, δεν τα πάει και πολύ καλά. Ίσως, επειδή έχει πολύ ΠΑΣΟΚ μέσα του. Δηλαδή, την απόλυτη πολιτική απάτη.
(Στην επόμενη επιστολή προς Συριζαίους, δεν θα είμαι τόσο ευγενικός. Try me.)
Εγραψε ο Pitsirikos
