Δεκέμβρης 08
Αν ο Μάης του ΄68 προέβλεψε την κρίση της δεκαετίας το ΄70 και το τέλος της εκρηκτικής μεταπολεμικής ανάπτυξης, ο Ελληνικός Δεκέμβρης διαισθάνθηκε την οικονομική αλλά και ηθική χρεοκοπία των ημερών μας. Αν και διαφορετικός στα συνθήματα και τα «αιτήματά» του από τον πολύ πιο πολιτικοποιημένο Μάη, ο Δεκέμβρης εξέφρασε και αυτός την αγωνία μιας γενιάς που συνειδητοποιούσε ότι το μέλλον της ήταν υποθηκευμένο στην αποτυχία των προκατόχων της.
Διακόπτοντας με βία όλες τις «κανονικότητες» της ελληνικής κοινωνίας τράβηξε την προσοχή ολόκληρου του πλανήτη, από τον διευθυντή του ΔΝΤ που πρειδοποιούσε για επανάληψη του φαινομένου σε ολόκληρο τον κόσμο, μέχρι τον υποδιοικητή Μάρκος των Ζαπατίστας που χαιρέτιζε την ελληνική εξέγερση.
Απορρίπτοντας το σύνολο του πολιτικού κόσμου (ακόμη και τα τμήματά του που υποστήριξαν ότι μπροούσαν να τον αναλύσουν ενώ ισσοροπούσαν σε δυο αποκλίνουσες βάρκες) έστειλε μηνύματα ανυπακοής προς κάθε κατεύθυνση. Έριξε τις μάσκες ενός ολόκληρου συστήματος και φανέρωσε τις δυο Ελλάδες που εδώ και δεκαετίες κάποιοι υποστήριζαν ότι κατάφεραν να γεφυρώσουν.
Ο Δεκέμβρης δεν ήταν ερώτηση. Ήταν προειδοποίηση.
Απορρίπτοντας το σύνολο του πολιτικού κόσμου (ακόμη και τα τμήματά του που υποστήριξαν ότι μπροούσαν να τον αναλύσουν ενώ ισσοροπούσαν σε δυο αποκλίνουσες βάρκες) έστειλε μηνύματα ανυπακοής προς κάθε κατεύθυνση. Έριξε τις μάσκες ενός ολόκληρου συστήματος και φανέρωσε τις δυο Ελλάδες που εδώ και δεκαετίες κάποιοι υποστήριζαν ότι κατάφεραν να γεφυρώσουν.
Ο Δεκέμβρης δεν ήταν ερώτηση. Ήταν προειδοποίηση.
