Παρέα με τους πολλούς προβληματισμούς μας, μπορεί να συνυπάρχει η ιστορική μνήμη;, Δράττομαι φυσικά, της επετείου της 28ης Οκτωβρίου για να αναφερθώ σε ένα σιωπηρό σημάδι παρακμής της εποχής μας. Ένας λαός με τεράστια ιστορική πορεία και πλεύση σε μεγαλεία πολιτισμού, παιδείας και διαρκών αγώνων, έχει το δικαίωμα να ξεχνάει ή να μη δίνει σημασία στο τι προηγήθηκε των σύγχρονων ημερών του;
Ας ταξιδέψουμε νοερά στο έτος 1940 και για όσους δεν έχετε κάποιο γνωστό σας πρόσωπο να σας τα διηγηθεί, ας μιλήσουν τα διηγήματα των καιρών και η υπαρκτή ιστορία για τα δρώμενα της εποχής. Σίγουρα δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε το επίπεδο οικονομικής ευημερίας του μέσου Έλληνα….. Αναρωτηθείτε για το βάθος της τσέπης σας μέσα σε μια πρόσφατα κατεστραμμένη οικονομία, ταλαιπωρημένη από αποτυχημένους και δαπανηρούς πολέμους (18 χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή) και το πρώτο-συμβατικά- παγκόσμιο κραχ δέκα περίπου χρόνια νωρίτερα. Η πολιτειακή κατάσταση να βρίσκεται στα χέρια ενός αφεντικού(Ι.Μεταξάς) με ό,τι αβασάνιστα σημαίνει για ένα μέρος του πληθυσμού που αντιδρούσε ιδεολογικά, χωρίς ωστόσο αυτό να μην το δικαιώνει στην ικανότητα οργάνωσης ενός στρατεύματος-γροθιά και στην τοποθέτηση ικανότατων αξιωματικών σε νευραλγικές θέσεις. Εν τέλει ας μεταφερθούμε σε ένα κόσμο όπου η δίψα για μάθηση και σπουδές αποτελούσε σπάνιο φαινόμενο και συχνά έφερε την σφραγίδα των ολίγων πλουσίων προνομιούχων. Τι ήταν εκείνο που έκανε αυθόρμητα τόσους νέους να ξεχάσουν τα- εκ γενετής- πολλά αγκάθια της καθημερινότητας και να δώσουν τον καλύτερό εαυτό για εκείνη τη χώρα που μόνο ταλαιπωρία πρόσφερε;
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
πηγή: oichalia
από enomenoiblogers
