Διαβάστε το υλικό που βρήκαμε ή μας έστειλαν φιλικά blogs.

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Το μεγάλο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος


Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα που υποτίθεται ότι πέτυχε το 2013. Υποτίθεται πάλι ότι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα αποδεικνύεται από τους ισχυρισμούς της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού για το 2014. Βέβαια, όποιος ξέρει να διαβάζει τέτοιες εκθέσεις και είναι εξοικειωμένος με τους αριθμούς, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται ίσως για τον πιο «μαγειρεμένο» κρατικό προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί στα ελληνικά χρονικά
Κάποιος θα αρκούσε να παραθέσει τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανένα πρωτογενές πλεόνασμα. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.079 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 6.775 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Με άλλα λόγια είναι υψηλότερο από την αντίστοιχη περίοδο του 2012 κατά 34%. Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, διαμορφώθηκαν σε 37.993 εκατ. ευρώ, από 39.080 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 47.909 εκατ. ευρώ, από 44.521 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2012. 
Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-3.422 εκατ. ευρώ) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα 3.365 εκατ. ευρώ εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αυτό είναι το κόλπο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να μετατρέψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού σε πρωτογενές πλεόνασμα. Μόνο που, αφενός, τα 1,5 δις ευρώ από την μεταφορά των αποδόσεων δεν εγγράφονται στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά παρακρατούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος για να βελτιωθεί η λογιστική της θέση. Και αφετέρου η αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών αποτελεί τακτική δαπάνη του προϋπολογισμού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να βγάλει φέτος η κυβέρνηση μόνο αν προσθέσει τα έσοδα που προορίζονται για άλλον (την Τράπεζα της Ελλάδος) και αν αφαιρέσει δαπάνες που οφείλει να καταβάλει. Είναι σαν να λέει ένα νοικοκυριό ότι αν προσθέσω τα έσοδα του γείτονα στα δικά μου και αφαιρέσω τις δικές μου δαπάνες, τότε είναι σίγουρο ότι θα έχω πρωτογενές πλεόνασμα. Οφείλουμε να πούμε ότι πρόκειται όντως για πολύ μεγάλη επιτυχία!
Η ίδια η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 ανεβάζει το συνολικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης σε -23,06 δις ευρώ ή 12,6% επί του ΑΕΠ για το 2013. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια ήταν -36,16 δις ευρώ ή 15,7% επί του ΑΕΠ. Το 2010 το έλλειμμα αυτό διαμορφώθηκε στα 23,71 δις ευρώ ή στο 10,7% του ΑΕΠ. Το 2011 διαμορφώθηκε στα 19,87 δις ευρώ ή στο 9,5% του ΑΕΠ. Ενώ το 2012 διαμορφώθηκε στα 17,41 δις ευρώ ή στο 9,0% του ΑΕΠ.
Που οφείλεται η εκτίναξη του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης για το 2013; Μα φυσικά στην ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, δηλαδή της Εθνικής, της Eurobank και της Alpha μαζί με τις αποζημιώσεις που δόθηκαν για την Proton Bank. Μάλιστα η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 αναφέρει για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι «η αύξηση του ελλείμματος από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αντικρίζεται από περιουσιακά στοιχεία (μετοχές), η μεταπώληση των οποίων θα αποφέρει στο μέλλον μείωση του δημοσίου χρέους» (σ. 80). Πουθενά όμως δεν θα βρει κανείς στην εν λόγω Έκθεση κάποια αναλυτική αναφορά των μετοχών που δόθηκαν στο δημόσιο και πώς έχουν μοιραστεί τα κονδύλια, αλλά και οι εγγυήσεις του δημοσίου προς τις τράπεζες. Αυτό που επίσης δεν λέει η Έκθεση είναι ότι από την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και πήρε μετοχές τους ως αντίκρισμα, τότε οι ζημιές τους βαραίνουν τον κρατικό κορβανά.


Ταπεινώθηκαν οι ξένοι κερδοσκόποι από τους Ισλανδούς και τους απαγορεύουν κάθε εξαγωγή κεφαλαίων



ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

«Αιμοδιψή όρνεα» χαρακτηρίζουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του τους ξένους δανειστές και τους απαγορεύουν κάθε εξαγωγή κεφαλαίων

Ξεπουπούλιασαν τους «γύπες» των αγορών οι σκληροτράχηλοι Ισλανδοί! Οι αποκρουστικοί κερδοσκοπικοί οίκοι που ειδικεύονται στην αγορά ομολόγων κρατών που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας έναντι μικρού ποσοστού της ονομαστικής τους αξίας και στη συνέχεια εκβιάζουν με όλα τα μέσα τις χώρες που εξέδωσαν τα ομόλογα να τα πληρώσουν στο 100% της αξίας τους συσσωρεύοντας υπερκέρδη, έχουν πάθει μεγάλη ζημιά. Οι απόγονοι των Βίκινγκ πρώτα πρώτα, στα τέλη του Απριλίου του 2013, απαλλάχτηκαν μέσω βουλευτικών εκλογών από τους δουλόφρονες πολιτικούς της κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατών και αριστερών, οι οποίοι επέδειξαν δειλία και υποτέλεια απέναντι στους Αγγλους δανειστές και διαρκώς έπαιρναν αποφάσεις που έβαζαν τους Ισλανδούς πολίτες να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για τα χρέη χρεοκοπημένων… ιδιωτικών (!) τραπεζών στο εξωτερικό. Κατά τον ίδιο τρόπο οι Ισλανδοί είχαν εκδιώξει κλωτσηδόν και την προηγούμενη κυβέρνηση της Δεξιάς, η οποία είχε αποκλειστική ευθύνη για τη χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος και η οποία προσπαθούσε επίσης να φορτώσει τις συνέπειές της στις πλάτες του ισλανδικού λαού.
Οι αγανακτισμένοι Ισλανδοί ψηφοφόροι έδιωξαν το 2009 την κυβέρνηση της Δεξιάς υποχρεώνοντας το κόμμα της στο χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα της 85χρονης ιστορίας του και στη συνέχεια, το 2013, έδιωξαν το ίδιο περιφρονητικά και απαξιωτικά την κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών – αριστερών με το χειρότερο εκλογικό τους άθροισμα τα τελευταία… 82 (!) χρόνια, από το 1931. Ανέδειξαν νέο πρωθυπουργό, τον 39χρονο ηγέτη ενός κεντροδεξιού κόμματος, τον Σίγκμουντουρ Γκουνλόιγκσον, ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με τη Δεξιά.
Ο νέος πρωθυπουργός αποδεικνύεται μέχρι τώρα συνεπής με τις προεκλογικές υποσχέσεις του – ότι οι Ισλανδοί δεν θα πληρώσουν ούτε μία κορόνα για τα χρέη των τραπεζών και ότι η κυβέρνησή του θα «κουρέψει» σε λογικό ποσοστό τα δάνεια που έχουν πάρει οι Ισλανδοί πολίτες και τώρα αδυνατούν να τα αποπληρώσουν ομαλά εξαιτίας της κρίσης που βρέθηκε η χώρα τους. Ο Ισλανδός πρωθυπουργός αρνείται ακόμη και να συζητήσει με τους ξένους πιστωτές των χρεοκοπημένων ισλανδικών τραπεζών, οι οποίες το 2008 άφησαν απλήρωτες υποχρεώσεις ύψους 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων (63 δισ. ευρώ). «Πρόκειται για ιδιωτικούς οργανισμούς που προσπαθούν να έρθουν σε συμφωνία όσον αφορά ιδιωτικά χρέη. Η κυβέρνηση δεν έχει καμιά απολύτως σχέση. Δεν συνομιλούμε με αυτούς τους πιστωτές και δεν πρόκειται να το κάνουμε ποτέ!» δήλωσε κατηγορηματικά την περασμένη εβδομάδα ο Γκουνλόιγκσον, μιλώντας στο οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων Μπλούμπεργκ. Δεν περιορίστηκε όμως μόνο σε δηλώσεις. Απαγόρευσε στους κερδοσκοπικούς «γύπες» να βγάλουν έξω από την Ισλανδία 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ (έναντι των… 63!) που έχουν καταφέρει να ανακτήσουν πουλώντας περιουσιακά στοιχεία των χρεοκοπημένων και νομικά ανύπαρκτων πλέον ισλανδικών τραπεζών μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια!
Τα 2,5 δισ. ευρώ αντιστοιχούν στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ της Ισλανδίας και δικαίως η κυβέρνηση του Ρέικιαβικ φοβάται ότι αν τα χρήματα αυτά φύγουν από την Ισλανδία, θα πληγεί το εθνικό νόμισμα. Οι πιστωτές των τραπεζών προσπαθούν εδώ και καιρό να πείσουν την ισλανδική κυβέρνηση να τους επιτρέψει να μην ισχύσουν γι’ αυτούς οι αυστηροί περιορισμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων που έχουν επιβληθεί στη χώρα από το 2008, αλλά αυτό έχει σταθεί αδύνατον. Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά που προσπαθεί να πείσει ακραίους ξένους κερδοσκοπικούς οίκους να «επενδύσουν» στην Ελλάδα, ο Ισλανδός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του μιλούν συχνά με πλήρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους κερδοσκόπους αυτούς, χαρακτηρίζοντάς τους «όρνεα που πίνουν το αίμα του ισλανδικού λαού»!. «Αυτοί οι επενδυτές ήλπιζαν ότι θα μπορέσουν να ρευστοποιήσουν την επένδυσή τους και σε πολλές περιπτώσεις να πολλαπλασιάσουν τα χρήματα που είχαν επενδύσει» δήλωσε ο Γκουνλόιγκσον, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ισλανδική κυβέρνηση, της οποίας ηγείται, δεν έχει καμιά πρόθεση να επιτρέψει ως συνένοχος την υλοποίηση των βλέψεών τους.
Αντιθέτως, η ισλανδική κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει τους πιστωτές των ιδιωτικών τραπεζών που χρεοκόπησαν ότι αν δεν βρουν αμοιβαία αποδεκτό διακανονισμό με τους χρεοκοπημένους Ισλανδούς τραπεζίτες, τότε η κυβέρνηση Γκουνλόιγκσον θα προωθήσει νόμο βάσει του οποίου όλες οι απαιτήσεις σε ξένο νόμισμα από τις ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν εκ μέρους των δανειστών, θα μετατρέπονται σε… ισλανδικές κορόνες πριν πληρωθούν! Οι Βίκινγκ τούς… μάδησαν όντως τους γύπες.

από aienaristeyein.com

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ…


κορανι ιησουςΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΥΠΟ… ΤΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ  ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ-ΙΗΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Σίγουρα κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν έβλεπε το δημοσίευμα-ομολογία της τουρκικής εφημερίδας, Aksam, με την πραγματικά πρωτοφανή και συνάμα εκπληκτική φωτογραφία όπου προβάλλεται ένας Τούρκος ιμάμης να αναγινώσκει περικοπές από το Κοράνι στους μουσουλμάνους υπό… την σκέπη του Παντοκράτορα Ιησού Χριστού.  Σημεία των καιρών ;

Το εκπληκτικό αυτό γεγονός έγινε στην περιοχή  της Αμάσειας, μια περιοχή που πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών κατοικούσε πυκνός ελληνορθόδοξος πληθυσμός καθώς και πολλοί κρυπτοχριστιανοί που άλλοι μεν διασώθηκαν φεύγοντας για την Ελλάδα ή την Ρωσία, πολλοί όμως… και με τις ίδιες τις τουρκικές μαρτυρίες παρέμειναν και ίσως εξακολουθούν να ζουν, (οι απόγονοι τους), στα μέρη εκείνα όπου γράφτηκαν πολλές μαρτυρικές σελίδες του ηρωικού Πόντου.

Σύμφωνα λοιπόν με την τουρκική εφημερίδα στην περιοχή της Αμάσειας και συγκεκριμένα στην κωμόπολη, Gümüşhaciköy και στο μουσουλμανικό τζαμί που λειτουργούσε μέχρι το 1923 σαν ελληνορθόδοξη εκκλησία, ο τοπικός Ιμάμης όρθιος διαβάζει το Κοράνι υπό την σκέπη του Παντοκράτορα Ιησού Χριστού.  Όπως φαίνεται και στην αποκαλυπτική φωτογραφία του δημοσιεύματος, οι ντόπιοι μουσουλμάνοι, (;;;), δεν θέλησαν να καταστρέψουν την εικόνα παρά του ότι  η απεικόνιση μορφών θεωρείται για το Ισλάμ μεγάλη αμαρτία.  Έτσι στον τρούλο αυτού του τζαμιού διακρίνει κανείς μια περίτεχνη αγιογραφία του Ιησού Χριστού – Παντοκράτορα καθώς και τους δώδεκα αποστόλους που τον πλαισιώνουν από όλες τις μεριές. Μια πραγματικά εντυπωσιακή τοιχογραφία που δεσπόζει εν έτη 2014 μέσα σε ένα μουσουλμανικό τέμενος. Η εκκλησία αυτή που σήμερα είναι τζαμί, όπως αναφέρεται κτίστηκε το 1800 όταν ανθούσαν τα τοπικά μεταλλεία από Έλληνες εργάτες και το ελληνικό στοιχείο της περιοχής αριθμούσε πάνω από 100.000 κατοίκους με πάνω από 300 ενορίες με ισάριθμες εκκλησίες ενώ ήταν και έδρα Μητρόπολης. Σήμερα στην πόλη της Αμάσειας επιβιώνουν οι παλιές ελληνικές γειτονιές, με σπίτια-φαντάσματα. Πολλά από αυτά βρίσκονται στις όχθες του ποταμού Ίρι, που διασχίζει την πόλη.

Αλλά το εντυπωσιακό, όπως αναφέρεται στην τουρκική εφημερίδα που παίρνει τις διαστάσεις θαύματος, είναι ότι στην εκκλησία αυτή η οποία μετά το 1924 έγινε τζαμί, η μεγαλοπρεπή αυτή τοιχογραφία του Ιησού Χρηστού που μέχρι τότε ήταν καλυμμένη εμφανίστηκε μετά από ένα τοπικό σεισμό. Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι δεν τόλμησαν στη συνέχεια να την καταστρέφουν ή να την σκεπάσουν με άσβεστη όπως είναι η συνήθης πρακτική των μουσουλμάνων για τις τοιχογραφίες όταν μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί. Έτσι σήμερα που η εκκλησία αυτή συγκεντρώνει του μουσουλμάνους για την προσευχή, αναδίδει το άρωμα της ελληνορθόδοξης ταυτότητας της και μάλιστα στο κορυφαίο σημείο του κτίσματος, δηλαδή στον τρούλο με τον Ιησού Χριστό των Ρωμιών που λατρεύονταν επί αιώνες στη περιοχή. Ίσως εδώ πρόκειται για άλλο ένα δείγμα μπερδεμένων θρησκευτικών συνειδήσεων, ίσως ακόμα και για κάποια ίχνη κρυπτοχριστιανών που εκδηλώνονται με αυτόν τον  τρόπο κάτω από ένα καταπιεστικό ισλαμικό καθεστώς. Είναι γνωστό πως ο Πόντος επί αιώνες  είχε ζήσει το μεγάλο δράμα των κρυπτοχριστιανών που επιφανειακά ζούσαν σαν μουσουλμάνοι ενώ στην πραγματικότητα και κρυφά λάτρευαν τον ελληνορθόδοξο Ιησού Χριστό. Έχουν γραφεί άπειρες ιστορίες από ζωντανές μαρτυρίες για τα χρόνια αυτά που οι κρυπτοχριστιανοί με χίλια βάσανα κράτησαν κρυφά την πίστη τους, είχαν διπλά ονόματα, ένα μουσουλμανικό και ένα χριστιανικό και όταν ήρθε η ώρα  οι περισσότεροι εκδηλώθηκαν φανερά πως είναι χριστιανοί και όχι μουσουλμάνοι. Όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν για την Ελλάδα όχι όμως όλοι, κάποιοι παρέμειναν εκεί στην πατρίδα τους και οι απόγονοι τους ζουν μέχρι σήμερα το δικό τους συνειδησιακό δράμα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος


από olympia.gr 

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

AYTOI EINAI OI MEGALOδημοσιογράφοι που πήραν θαλασσοδάνεια από τον Ρέστη


hot doc δημοσιογραφοι ΡεστηςΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!

Ο ένας εμπλέκεται και στο σκάνδαλο της συμμορίας Κυριακίδη που όλως τυχαίως τον έχουν λησμονήσει οι αρχές, το πολιτικό σύστημα και η …κυριούλα του δικαστικού ρεπορτάζ (γιατί άραγε).

Ο άλλος, (το Ολυμπία τον έχει αποκαλύψει εδώ και έναν μήνα) είναι το απαραίτητο Lead του “χρεοκοπημένου” Κωστόπουλου, που το Mega …συνεχίζει να βάζει κάθε πρωΐ στα σπίτια των Ελλήνων πολιτών. Προφανώς για να έχει μετά την δικαιολογία των “διεφθαρμένων Ελλήνων”, αφού τα πρότυπα που προβάλλει, τέτοιους δημιουργούν.

ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ ΡΕΣΤΗΣ

Η έρευνα του Hot Doc είναι εξαιρετική, γροθιά στο μαχαίρι. Πάρτε οπωσδήποτε το τεύχος για να δείτε το σκοτεινό παρασκήνιο που είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό ακόμα και από τα ίδια τα ονόματα.

Η τσίπα έχει χαθεί από τον εσμό των ελληνόφωνων “βαρώνων” της ενημέρωσης. Όχι, δεν θα τους αποκαλέσουμε “μαφία”. Η μαφία είχε μια κάποια τσίπα…

ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ ΡΕΣΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ 2

από http://olympia.gr

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης...

Επιτέλους... Ένας διανοούμενος δεν διστάζει να μιλήσει! O καθηγητής Γραμματικάκης φωνάζει: Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης... 
 
«Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν ξέρω από όπλα. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί», γράφει ο καθηγητής Γιώργος Γραμματικάκης, στο protagon.gr και επιτίθεται σε νυν και πρώην πρωθυπουργούς για την οικονομική κρίση.

Γράφει ο κ. Γραμματικάκης:

Σας παρακαλώ, συλλάβετέ με. Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Πριν λοιπόν οδηγηθώ στις πράξεις, που έχω με επιμέλεια σχεδιάσει, κάνω μια τελευταία έκκληση προς όλους:...
Δεν χρειάζονται πια δισταγμοί, σας παρακαλώ συλλάβετέ με.
Είναι αλήθεια, ότι αυτήν την πορεία ή την κατάληξή της δεν τη φανταζόμουν. Δεν ήταν στις προθέσεις μου. Όταν ακούστηκαν για πρώτη φορά οι λέξεις «κρίση», «δημοσιονομική προσαρμογή», «ελλείμματα», τα πολιτικά κόμματα της χώρας άρχισαν όπως πάντα να αλληλοκατηγορούνται. Δεν φαινόταν όμως να ανησυχεί κανένας. Τη μέρα μάλιστα που ο τότε πρωθυπουργός -μου διαφεύγει προς ώρας το όνομά του- ανακοίνωσε ότι η χώρα «προσφεύγει» στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θεώρησα ότι μπορεί να ήταν και προς το καλό μας. Το περιβάλλον άλλωστε του διαγγέλματος, αυτό υπονοούσε:
Ένα παραδείσιο και μοναχικό ελληνικό νησί, το Καστελλόριζο, αλλά και το αυτάρεσκο ύφος του τότε πρωθυπουργού μας -ξεχνώ τώρα το όνομά του- έπειθαν ότι μια παροδική δυσκολία ήταν όλα, και ότι γρήγορα θα επανερχόταν η εποχή της αμεριμνησίας.
Πόσο λάθος κάναμε, εγώ και οι συνταξιδιώτες μου. Καθώς το πλοίο όδευε προς το Καστελλόριζο, οι κλυδωνισμοί του ολοένα πλήθαιναν, και νερά έμπαιναν ήδη στα αμπάρια και τους διαδρόμους. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο καπετάνιος έμοιαζε να βρίσκεται σε ταραχή και σύγχυση, και δεν έπαυε να υπόσχεται ότι φτάνομε στο Καστελλόριζο· ενώ από δίπλα η αδράνεια των αξιωματικών και του πληρώματος μεγάλωνε την απειλή από τα κύματα. Έτσι ο πανικός οδήγησε κάποια στιγμή στην αλλαγή του καπετάνιου, και άλλα πληρώματα ανέλαβαν τη σωτηρία του σκάφους. Οι κλυδωνισμοί όμως συνεχίστηκαν, και τα νερά εξακολουθούσαν να εισέρχονται ορμητικά. Η φήμη, ότι δεν θα φτάναμε ποτέ στο Καστελλόριζο, άρχισε να γίνεται πια βεβαιότητα.
Πράγματι: Δεν φτάσαμε ποτέ στο Καστελλόριζο. Αντίθετα, μια λαίλαπα χωρίς προηγούμενο έχει σαρώσει τώρα την πατρίδα και τη μοίρα των Ελλήνων. Όχι ότι δεν φταίξαμε, κι ούτε νοσταλγούμε ένα παρελθόν διάτρητο. Δεν ήσαν όμως λίγα και τα επιτεύγματά μας. Άλλη λοιπόν έπρεπε να είναι η Εντολή, και άλλες οι διαδικασίες για να βαδίσει πιο σωστά η χώρα. Τώρα, η φτώχεια και η βαριά σκιά της ανεργίας θερίζουν την καθημερινότητά μας· και από δίπλα τα χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, οι χιλιάδες κλειστές ψυχές, οι διαψεύσεις μιας ζωής. Κι ενώ στην ευρωπαϊκή ιδέα είχαμε τα θάρρη μας, για να υπάρξει κάποιο ξέφωτο, εκεί κυριάρχησαν η στυγνή λογική των αριθμών και τα χρονοδιαγράμματα. Καθώς μάλιστα χρειάσθηκε να συμπλεύσουν με το πολιτικό μας σύστημα, που σε κάθε κρίσιμο βήμα έδειχνε την ανεπάρκεια και την κομματική του ιδιοτέλεια, πολλά ήσαν τα δεινά και λίγη η πρόοδος που έζησε η αρχαία μας χώρα. Δεν αξίζει να συνεχίσω: Τώρα και χρόνια βιώνομε ένα θέατρο του παραλόγου, και ο εκφυλισμός των λέξεων και των εννοιών δεν έχει τέλος.
Έτσι λοιπόν, από συνεπής και δημοκρατικός πολίτης, και άνθρωπος -όπως με αποκαλούσαν- των γραμμάτων και των τεχνών, εξελίχθηκα με τον καιρό σε υποψήφιο τρομοκράτη. Λίγο πια με απασχολεί εκείνος ο θίασος, που χρόνια τώρα κατέχει ή ονειρεύεται εξουσίες. Η έγνοια του είναι να διαπληκτίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες· και ενώ έπρεπε να επιδιώκει κάποια ενότητα, γιατί πολλοί είναι οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα, αναλίσκεται σε λόγους διχόνοιας και φανατισμού. Έτσι στρώθηκε ο δρόμος σε δυνάμεις βίαιες και μισαλλόδοξες, που αποτελούν μια μόνιμη απειλή. Όχι, δεν έχω πια ελπίδες, ο δρόμος που επέλεξα εγώ είναι δύσκολος αλλά σωστός.
Γι' αυτό και κάνω αυτήν την έκκληση: Σας παρακαλώ, συλλάβετέ με. Όπως δήλωσα ήδη, είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν έχω μάθει ωστόσο να εκδικούμαι, ούτε γνωρίζω από όπλα και εκρηκτικά. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί. Με συνοδεύει πάντα η σκέψη εκείνων, που μέσα στη θύελλα άπλωσαν το χέρι τους στους άλλους· και αντλώ το θάρρος μου από όσους κράτησαν -στην παιδεία, την τέχνη, τη ζωή- τις ανάσες της ευθύνης και του ήθους.
Κατάρτισα λοιπόν με επιμέλεια τους στόχους μου, χωρίς προκαταλήψεις αλλά και χωρίς πάθος. Η επόμενη ημέρα με ενδιαφέρει μόνον. Δεν έχω πρόθεση να κρυφτώ, ούτε να αποδράσω, όπως έκαναν πάντα οι θρασύδειλοι του είδους μου. Καθώς εγώ θα οδηγούμαι στις εισαγγελίες και τα κρατητήρια, τι καλύτερο από το να δω την ικανοποίηση στα πρόσωπα, τι πιο σπουδαίο από το να αισθανθώ τις ευχές του κόσμου να με συνοδεύουν.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η διαδικασία της εκδίκησης λίγο με ελκύει. Άλλα ήταν τα όνειρα, και άλλες οι κατευθύνσεις της ζωής μου. Όσο όμως κατάρτιζα με επιμέλεια τους στόχους μου, όλο και πλήθαιναν οι υποψήφιοι προς αφανισμό: Εδώ οι προύχοντες της πολιτικής, από δίπλα εκείνοι που έκρυβαν με ιδιοτέλεια την αλήθεια, παραπέρα οι κοντόφθαλμοι αξιωματούχοι της Ευρώπης, λίγο πιο κάτω οι αξιολογητές και οι μαύρες οθόνες τους, πιο πέρα όσοι δεν δάκρυσαν μπροστά στον άνεργο. Διαρκώς κατέγραφα κατηγορίες και ενόχους. Ενώ όμως έτσι κατέληξα στον τελικό κατάλογο, τον αριθμό και τα ονόματα των στόχων, εξακολουθούσαν πάντα να με βασανίζουν τα κριτήρια μου, διασταύρωνα ξανά και ξανά όσες πληροφορίες είχα. Δεν πρόκειται ωστόσο να μου ξεφύγει ούτε λέξη παραπάνω: Οι ένοχοι αγρυπνούν, κάθε τους κίνηση περιβάλλεται από φρουρούς και προφυλάξεις, φοβούνται ότι το έγκλημά τους θα αποκαλυφθεί, ξέρουν ότι υπάρχουν πάντα -όπως εγώ- υποψήφιοι τρομοκράτες.
Γι' αυτό επιμένω: Η μόνη λύση είναι να συλληφθώ από τις αρμόδιες αρχές. Διότι, όσο και αν κατάρτισα με επιμέλεια τους στόχους μου, οι αμφιβολίες δεν με εγκαταλείπουν. Αν ήσαν αυτοί και όχι άλλοι, αν παρέλειψα ονόματα ή μερικοί δεν φταίνε, ποιοί επιτέλους οδήγησαν τη χώρα σε μια τραγωδία ανείπωτη. Ότι φταίξαμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, δεν είναι δύσκολο να το παραδεχθώ· κι αναγνωρίζω ότι έλειψε πολύ η προσωπική ευθύνη. Άλλοι ωστόσο άνοιγαν διάπλατα τον δρόμο του λαϊκισμού, και κολάκευαν διαρκώς τις ψευδαισθήσεις μας.
Ελάχιστα πάντως με απασχολούν οι φήμες, που ισχυρίζονται ότι αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα, και ότι η λαίλαπα όπου να 'ναι θα κοπάσει. Θέλω να είμαι κατηγορηματικός: Το εύχομαι, και διπλή θα είναι τότε η χαρά μου. Τα σχέδιά μου όμως δεν πρόκειται να αλλάξουν. Ποιος τότε θα πληρώσει για τους νέους ανθρώπους, που η απόγνωση οδήγησε στα ξένα, πώς θα επιστραφούν τα αγαθά και οι αξίες, που έκλεψε το Άδικο από τους αθώους, με ποια διαδικασία θα αναστηλωθούν τόσες και τόσες ζωές ακυρωμένες; Όχι, οι φήμες ότι θα κοπάσει η θύελλα, δεν με αφορούν, ούτε με επηρεάζουν.
Ο χρόνος όμως της αναμονής έχει ένα τέλος. Είναι λοιπόν καθορισμένη και αμετακίνητη η μέρα, που οι τεχνολογικοί μηχανισμοί μου θα σπείρουν τον όλεθρο και τον αφανισμό. Στη φράση όμως αυτή δεν θα προσθέσω ούτε μια τελεία. Σε τίποτα δεν το 'χουν οι ισχυροί του κράτους και οι επιτηρητές να ανιχνεύσουν την ημερομηνία αυτή της κάθαρσης, και να κηρύξουν από τώρα γενικό συναγερμό. Άδικος βέβαια κόπος: Οι δικοί μου τεχνολογικοί μηχανισμοί δεν ανιχνεύονται, ούτε έχουν να κάνουν με εκρηκτικά και όπλα. Στηρίζονται αντίθετα σε μια παραλλαγή του τρόπου, που οι αρχαίοι ήξεραν ως εξοστρακισμό. Στην ιδιοφυή αυτή εξέλιξη βοήθησαν τα διδακτορικά και οι επιστημονικές μου γνώσεις, που απέκτησα με επιμονή και μόχθο.
Το δίλημμα βέβαια δεν είναι πια μόνον δικό μου. Εγώ προσφέρθηκα, με ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης, να με συλλάβουν οι αρχές, για να αποφύγουν τις σκληρές συνέπειες οι επόμενοι που έρχονται. Διότι όλο και πληθαίνουν οι Έλληνες, που αισθάνονται ως υποψήφιοι τρομοκράτες. Στις ρημαγμένες τους ζωές δεν χωρούν πια όνειρα, κι ούτε μετρούν οι υποσχέσεις που ακόμα ακούγονται. Υπάρχει μόνον μια αχνή ανάμνηση του Καστελλόριζου, και είναι πολλοί όσοι αναζητούν σιωπηλά τον τρόπο που θα φτάσουν στις ακτές του.
πηγή: "iefimerida"
 

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

2014: Η Χρονιά που θα Λυθεί το Δίλλημα Νέο Εθνικό Νόμισμα ή Ευρώ

 
Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

πρώην Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ

Χωρίς καμία αμφιβολία η βασική γνώση που αντλήσαμε από την κρίση που άρχισε τον Σεπτέμβριο
του 2008 ήταν ότι τα κράτη με το δικό τους νόμισμα πέρασαν την κρίση με μεγαλύτερη ευκολία ή κατέστησαν την κρίση ηπιότερη, σε σχέση με τις χώρες της ζώνης του ευρώ, που τα κράτη είναι χρήστες του ενός νομίσματος που λέγεται ευρώ, όπου η κρίση εξακολουθεί να υφίσταται και να οξύνει κοινωνικές αντιθέσεις, να αυξάνει την ανεργία, να μειώνει τα ΑΕΠ.

Πέντε χρόνια και τέσσερες μήνες λοιπόν μετά από τον Σεπτέμβριο του 2008 από την εκδήλωση της κρίσης, η ηγεσία της Ευρώπης, τραπεζίτες και πολιτικοί, αφού ψευδολόγησαν για την αιτία της κρίσης, συνεπείς στο οικοδόμημα του ευρώ, ασκούν αυστηρές πολιτικές λιτότητας που ευνοούν ομάδες που είναι συνδεδεμένες με συμφέροντα που απέκοψαν τα Κράτη από το εθνικό τους νόμισμα. Οι μέχρι τώρα λύσεις δεν προσφέρουν τίποτα στην ανάπτυξη και στην καταπολέμηση της ανεργίας. Αυτό όλοι το ζούμε αναμφίβολα.

Κατά συνέπεια το ερώτημα που εγείρεται είναι, μήπως οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να επιστρέψουν στα εθνικά τους νομίσματα με στόχο καλύτερα κράτη, πολίτες απασχολημένους και καλά αμειβόμενους και καλύτερη και πιο ενωμένη Ευρώπη;

Καθήκον μιας Κυβέρνησης ενός Κράτους που εκδίδει το δικό του νόμισμα, είναι πάντα να διατηρεί ένα επαρκές επίπεδο συνολικής ζήτησης που να εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση στη χώρα, να διατηρεί την αξία του νομίσματος σταθερή στο χρόνο και να αμείβει αξιοπρεπώς του εργαζόμενους. Το νόμισμα δεν είναι ουδέτερο ως προς

την πραγματική οικονομία αφού με αυτό διακινούνται όλοι οι πόροι της οικονομίας.

Αν η δαπάνη σε μια οικονομία είναι μικρότερη από αυτή που εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση τότε η Κυβέρνηση μειώνει τους φόρους και αυξάνει τις δικές της δαπάνες με σκοπό την αύξηση της απασχόλησης. Με τον όρο αύξηση των δαπανών του Κράτους εννοούμε την ανάληψη από πλευράς του Κράτους εκτέλεσης μεγάλων δημοσίων έργων αλλά και έργων παραγωγής στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα αν είναι αναγκαίο.

Αν πάλι υπάρχει υπερβάλλουσα ζήτηση η κυβέρνηση οφείλει να παρεμποδίσει την άνοδο του πληθωρισμού μειώνοντας τις δαπάνες του και αυξάνοντας τους φόρους. Αυξάνοντας τους φόρους δεν σημαίνει ότι το Κράτος αυξάνει τα έσοδά του αλλά μειώνει την κατανάλωση μειώνοντας την αγοραστική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα.

Όταν το Κράτος έχει ανάγκη από κεφάλαια για να αυξήσει τις δαπάνες του για δημόσια έργα ή για να βοηθήσει φτωχές ομάδες του πληθυσμού αυτό μπορεί να το κάνει είτε πουλώντας ομόλογα του Δημοσίου ή με την δημιουργία χρήματος.

Αυτό θα γίνει σύμφωνα με το επιθυμητό υψος του επιτοκίου έτσι ώστε να υπάρξει η υψηλότερη δυνατή πραγματοποίηση επενδύσεων.

Σε κάθε περίπτωση όμως η δημιουργία του χρήματος δεν είναι ποτέ πληθωριστική όσο η συνολική ζήτηση δεν ξεπερνά την συνολική προσφορά. Όσο ο Λαός θα επιθυμεί να διακρατεί ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου δεν θα υπάρχει οικονομικό πρόβλημα ή πρόβλημα με το εθνικό χρέος.

Με βάση τα παραπάνω λοιπόν θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στις επιδιώξεις ενός λαού αν αυτός είναι μέσα στο Ευρώ ή διαθέτει το δικό του νόμισμα.


Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»!

Το 1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την απαράβατη ντιρεκτίβα:
«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»



του Νίκου Καλογερόπουλου

Το παρόν αποτελεί συνέχεια της σειράς ερωτηματικών με τα οποία τελείωνε το προηγούμενο άρθρο μου. Έχουμε φθάσει στο τέλος μιας μακράς διαδικασίας που έχει αρχίσει από το 1973 και φθάνει σήμερα να πλησιάζει τον τελικό της σκοπό.
Δεν θα σταματήσω να το τονίζω, όπως ο Κάτων: Delenda Carthago και Delenda η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος. Την θέση του Κάτωνος έχουν σήμερα οι κληρονόμοι του ιστορικού γεγονότος που λέγεται «το Ανατολικό Ζήτημα». Άρχισε επί Αικατερίνης συνεχίζεται με την Ιερή Συμμαχία και υπάρχει ολοζώντανο μέχρι σήμερα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι πρωταγωνιστές και τα αίτια. 
Όχι όμως και οι προθέσεις των Ισχυρών…


Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει ρόμπα, ξεφτιλίζει στην κυριολεξία τον Βενιζέλο!

 
ΔΗΛΩΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ  ΣΤΗΝ «ΠΡΟΤΑΣΗ» ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
 
Στο επίκεντρο της εθνικής μας κρίσης βρίσκεται και η διαρκώς οξυνόμενη κρίση του προσωπικού της υποτέλειας λόγω της φθοράς που υφίστανται τα μέλη του, καθώς είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τα αντιλαϊκά μέτρα των ξένων Καγκελαριών που από το 2011 κατέχουν τη χώρα, μεταξύ των οποίων μέτρων ήταν και το να καταδικάσουν σε σιγή όσους και όποιους συνεχίζουν να σκέφτονται και να μάχονται αντιμνημονιακά και αντισυστημικά. Ένας απ’ αυτούς υπήρξα και είμαι κι εγώ, γεγονός που το γνωρίζουν όλοι.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να με εμπλέκουν στα παιχνίδια τους οι παντός είδους εκπρόσωποι του προσωπικού της υποτέλειας και μάλιστα ως...
παράγοντα λύσης στο πρόβλημά τους; Άλλωστε μόλις προχθές ανέπτυξα στην Ακαδημία Αθηνών την άποψή μου υπογραμμίζοντας ότι η «Μόνη Λύση» είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.
Μπροστά σ’ αυτό τον Στόχο, ας μου επιτραπεί να θεωρώ τα πολιτικά παιχνίδια που απασχολούν το υπάρχον πολιτικό δυναμικό σαν ένα τμήμα της βαθειάς κρίσης ενός πολιτικού χώρου ο οποίος εγκατέλειψε προ πολλού τον ελληνικό λαό τυφλωμένος από πολιτικές φιλοδοξίες και απέναντι στον οποίο η δική μου θέση είναι η κάθετη αντίθεση και η ανθρώπινη θλίψη.
Αθήνα, 31.12.2013
Μίκης Θεοδωράκης

Η φωτογραφία που ξεσκεπάζει τον Αντώνη Σαμαρά;

Πολλές φορές και η τηλεόραση παίζει περίεργα παιχνίδια. Στο σημερινό (χτεσινό) διάγγελμα του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για την Πρωτοχρονιά, διεκόπη το πρόγραμμα των καναλιών για να το μεταδώσουν απευθείας. 
Στην ΔΤ εκείνη την ώρα έπαιζε την ταινία «Ένα ασύλληπτο κορόιδο» και οι πληροφορίες της από κάτω είναι ένα… κακόγουστο αστείο!
πηγή: e-reportaz
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...