Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ήταν σαν σήμερα, πριν από δεκατρία χρόνια. Στις 17
Σεπτεμβρίου του 1999 η χρηματιστηριακή φούσκα που είχε κάνει
εκατομμύρια αδαείς Έλληνες να παραλογίζονται νομίζοντας ότι το
χρηματιστήριο είναι μια τράπεζα που τους δίνει επιτόκιο για τα χρήματά
τους… 20% την εβδομάδα(!), έφτασε στο απόγειό της.
Ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου έκλεισε εκείνη την ημέρα σε ένα ύψος που έκτοτε δεν έφτασε ποτέ και είναι
αμφίβολο αν θα ξαναφτάσει εκεί τις προσεχείς δεκαετίες.
Σημείωσε ρεκόρ με 6.355,04 μονάδες. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης εκείνης κάποια στιγμή είχε ανεβεί μέχρι και στις
6.484,38 μονάδες. Η κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων εταιρειών – το σύνολο δηλαδή της αξίας των μετοχών τους- έφτασε εκείνη την ημέρα στα
217,17 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ασύλληπτο ποσό, ούτως ή άλλως, χώρια από το γεγονός ότι μιλάμε για 1
3 ολόκληρα χρόνια πριν,
τότε που το ευρώ δεν είχε καν μπει στη ζωή των Ευρωπαίων ως υπαρκτό
νόμισμα με υλική μορφή και οι τιμές των πραγμάτων, όπως και οι αμοιβές,
ήταν πολύ χαμηλότερες.
Τότε, η φούσκα έσκασε.
Έσκασε για τα καλά. Για να καταλάβουμε τι εννοούμε, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα αντίστοιχα σημερινά στοιχεία. Οι συγκρίσεις είναι
θλιβερές.
Την Παρασκευή ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών έκλεισε στις…
743,01 μονάδες – πάνω από
5.500 μονάδες λιγότερες από τη 17η Σεπτεμβρίου 1999. Πάλι καλά, θα μπορούσε να πει κάποιος κυνικός, θυμίζοντας ότι μόλις προ τριμήνου το
ΧΑΑ είχε πιάσει «πάτο» για το διάστημα αυτών των
13 χρόνων – είχε βυθιστεί στις…
476,36 μονάδες στις 5 Ιουνίου 2012.
Όσο για τη «
χρηματιστηριακή αξία», την κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων ελληνικών εταιρειών, καλύτερα να μη ρωτάει κανείς. Έχει πέσει σχεδόν στο…
ένα δέκατο (!) της αξίας που είχαν οι εταιρείες του ΧΑΑ πριν από 13 χρόνια: μόλις…
28 δισεκατομμύρια από τα 217 που άξιζαν τότε! Πώς να συγκριθεί το
28 με το
217;
Στις 5 Ιουνίου μάλιστα η αξία όλων των εισηγμένων
επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο της Αθήνας είχε πέσει κάτω και από τα
20 δισεκατομμύρια ευρώ, στα 19,2 όλο κι όλο. Έτσι κι αλλιώς έχουν χαθεί γύρω στα
200 δισεκατομμύρια ευρώ, λίγο πάνω λίγο κάτω ανάλογα με τις διακυμάνσεις της κάθε συνεδρίασης.
Εννοείται ότι έχουν εξαφανιστεί,
ζεματισμένοι και
ξεπουπουλιασμένοι,
όλοι αυτοί οι αφελείς Έλληνες, τους οποίους μάδησαν οι «αλογομούρηδες»,
όπως αποκαλούσε ο λαϊκός κόσμος πριν από 15-20 χρόνια αυτούς που
έπαιζαν στο Χρηματιστήριο.
Έφυγαν αφού προηγουμένως έχασαν
ολόκληρες περιουσίες, τις αποταμιεύσεις μιας ζωής ή πολλά χρήματα που
είχαν βάλει με κόπο στην άκρη.
Στο
απόγειο της χρηματιστηριακής υστερίας οι κωδικοί που είχαν ανοιχτεί είχαν φτάσει στο
αστρονομικό ύψος των 1.814.000 συνολικά. Πάνω από 500.000 κωδικοί είχαν πραγματοποιήσει
αγοραπωλησίες μετοχών εκείνον τον καυτό Σεπτέμβρη του 1999. Τα «
κορόιδα»
-δηλαδή οι άσχετοι-έχουν ήδη προ δεκαετίας αποχωρήσει και έχουν χάσει
κάθε ελπίδα να ξαναπάρουν τα λεφτά τους πίσω. Αποτέλεσμα είναι σήμερα
να έχουν απομείνει
ενεργοί μόνο περίπου 30.000 κωδικοί.
Αδρανοποιήθηκε δηλαδή περισσότερο από το…
98,5% (!) των κωδικών και απέμεινε δραστήριο μόλις το
1,5%. Με άλλα λόγια, ξαναγυρίσαμε στην εποχή των «
αλογομούρηδων», μόνο που κανείς πλέον δεν τους αποκαλεί με αυτόν τον χυδαίο τρόπο που υποδηλώνει και
περιφρόνηση. Από τη στιγμή που όλη η Ελλάδα «
τσουρουφλίστηκε», «
ζεματίστηκε» ή… «
καρβουνιάστηκε» στα χρόνια της χρηματιστηριακής τρέλας, σεμνύνεται πλέον να ομολογήσει ότι υπήρξε αφελές θύμα επιτηδείων.
Προτιμά τον τίτλο του «
ατυχήσαντος επενδυτού»!
από filologos10
Μιλούν και λένε στον συνταξιούχο των 700 Ευρώ ότι θέλουν να του κόψουν κι άλλο τη σύνταξη, αυτοί οι ίδιοι
